Op trefwoord
Op alfabet
Urineweginfecties bij kinderen
| Dit zoekresultaat behoort tot de meest voorkomende klachten bij de huisarts. Er zijn nog andere mogelijkheden. Neem bij twijfel contact op met uw huisarts. |
| Wat is het/wat houdt het in? |
| Hoe kom je er aan? |
| Wat u zelf kunt doen |
| Behandeling |
Symptomen
- Pijn bij plassen, vaak plassen.
- Onbegrepen koorts.
- Niet fit zijn, slecht groeien, vermoeid zijn.
Een urineweginfectie bij een kind is ongebruikelijk, zeker bij een jong kind. Doet het zich toch voor, dan is dat, meer dan bij volwassenen, reden voor extra aandacht en onderzoek. Dit om twee belangrijke redenen: ten eerste omdat een urineweginfectie bij een kind nogal eens gevolg is van een afwijking in de urinewegen (die meestal goed verholpen kan worden). Ten tweede omdat een urineweginfectie bij kinderen ernstige gevolgen kan hebben. Bij baby's kan een urineweginfectie bloedvergiftiging veroorzaken. Het kind wordt dan suf, apathisch en bleek. Onbehandeld leidt het tot een zekere dood. Er moet onmiddellijk medische hulp voor worden ingeroepen. Ook bij grotere kinderen kan een toenemende beschadiging van de nieren ontstaan waardoor de nierfunctie steeds verder achteruit gaat. Op latere leeftijd kan dat leiden tot dialysebehandeling.
Een urineweginfectie is een ontsteking van de weefsels van de urinewegen, bijna altijd door een bacterie. Meestal betreft het alleen de blaas, maar soms raken ook de nieren mee ontstoken (nierbekkenontsteking). Zo'n ontsteking kan chronisch worden. Een chronische nierontsteking is een sluipende ziekte die leidt tot blijvende beschadiging van de nieren. Uiteindelijk, vaak pas na jaren, kan dat leiden tot blijvend nierfunctieverlies, en dus dialyse.
Vooral bij wat grotere kinderen kunnen de verschijnselen van een urineweginfectie kunnen typisch zijn, zoals bij volwassenen: pijn bij plassen, vaak moeten plassen, pijn in de onderbuik, troebele urine. Maar vaker zijn de verschijnselen minder typisch, zeker bij baby's en kleuters: onbegrepen koorts, slecht eten, abnormale vermoeidheid, slecht groeien.
terug naar boven
Hoe kom je er aan?
De infectieverwekkende bacteri
terug naar boven
Wat u zelf kunt doen
Als uw kind klachten heeft die passen bij een blaasontsteking, of vage klachten heeft, neem dan wat urine mee naar de dokter.
Kinderen die zindelijk zijn kunt u laten plassen op de po, of in een potje. Maak bij meisjes tevoren voorzichtig schoon tussen de schaamlippen. Als ze dat al kunnen, laat dan eerst wat uitplassen, en vang daarna pas wat op. Voor kinderen die nog niet zindelijk zijn zijn er opvangzakjes te krijgen bij de apotheek. Deze plakt u op, en u laat het kind in zijn blote billen liggen. U controleert regelmatig of er al wat in zit. Zodra dat het geval is verwijdert u het zakje, en giet de urine in een flesje. Als u het zakje te lang laat zitten raakt de urine steeds meer verontreinigd door huid-bacterien en -cellen, waardoor betrouwbaar onderzoek niet meer mogelijk is.
De urine moet binnen twee uur bij de dokter zijn. In de koelkast kunt u hem maximaal
terug naar boven
Behandeling
Heeft uw kind de typische verschijnselen van een blaasontsteking, raadpleeg dan uw arts. Maar ook als uw kind al langere tijd aan het sukkelen is, slecht eet, regelmatig wat verhoging heeft, ga dan naar de dokter. Deze zal de urine nakijken op de aanwezigheid van ontstekingscellen.
Wordt een ontsteking vastgesteld, dan wordt deze behandeld met een antibioticum. Na de behandeling wordt de urine opnieuw gecontroleerd.
We zeiden al: een urineweginfectie bij een kind is, meer dan bij volwassenen reden voor extra aandacht en zorg. Een jong kind zal altijd verwezen worden naar de kinderarts om na te laten gaan of er een reden is voor het ontstaan van de ontsteking. Hetzelfde geldt voor jongens. Meisjes die wat groter zijn (vanaf een jaar of vijf) zal men behandelen. Daarna wordt bij hen de urine regelmatig gecontroleerd, gedurende een half jaar. Doen zich nieuwe infecties voor, dan is ook bij hen verder onderzoek noodzakelijk.
De kinderarts kan de urinewegen met een ECHO laten onderzoeken op afwijkingen. Een ander belangrijk onderzoek is het "mictiecystogram". Dat houdt in dat men een foto maakt van de urinewegen terwijl het kind plast. Zo kan men nagaan of er sprake is van reflux.
Eventueel verder onderzoek vindt plaats door de (kinder)uroloog. Ook de operatieve behandeling van afwijkingen aan de urinewegen behoort tot het terrein van de kinderuroloog.
terug naar boven