Op trefwoord
Op alfabet
Leukemie bij kinderen
| Dit zoekresultaat behoort tot de meest voorkomende klachten bij de huisarts. Er zijn nog andere mogelijkheden. Neem bij twijfel contact op met uw huisarts. |
| Wat is het/wat houdt het in? |
| Wat u zelf kunt doen |
| Behandeling |
| Gevolgen voor de omgeving. |
Symptomen
- Vermoeidheid, bleekheid, kortademigheid.
- Verhoogde vatbaarheid voor infecties.
- Ernstig verlopende infecties.
- Blauwe plekken, bloedingen.
Er zijn verschillende vormen van (zie leukemie). Bij kinderen is vrijwel altijd sprake van Acute Lymfatische Leukemie (ALL). Dat is de meest voorkomende kwaadaardigheid bij kinderen. Het komt het meest voor bij kinderen tussen de 3 en 5 jaar, maar kan ook op andere leeftijden ontstaan. Bepaalde witte bloedcellen, de lymfocyten, gaan dan woekeren. Ze verdringen de gewone beenmergcellen, zodat onvoldoende gewone bloedcellen (rode, witte, en bloedplaatjes) worden aangemaakt. De kankercellen verspreiden zich vervolgens door het lichaam en kunnen binnendringen in andere organen, zoals lymfeklieren, lever, milt, maar ook de hersenen, hersenvliezen en nieren. De ziekte verloopt snel en leidt, indien niet behandeld, binnen enkele maanden tot de dood.
De eerste verschijnselen van de ziekte zijn meestal gevolg van een tekort aan gewone bloedcellen: tekort aan rode bloedcellen leidt tot bloedarmoede, waardoor men bleek, kortademig en moe wordt. Tekort aan witte bloedcellen leidt tot verhoogde vatbaarheid voor infecties. Infecties kunnen ook heel heftig verlopen. Tekort aan bloedplaatjes veroorzaakt blauwe plekken en bloedingen doordat de bloedstolling niet goed functioneert. Later kunnen andere klachten ontstaan doordat andere organen beschadigd raken (hoofdpijn, sufheid, coma, onvoldoende functionerende nieren).
terug naar boven
Wat u zelf kunt doen
Krijgt uw kind klachten en verschijnselen als hierboven beschreven, raadplaag dan uw arts.
terug naar boven
Behandeling
De diagnose kan vrij eenvoudig worden gesteld: bij bloedonderzoek vindt men een toename van een bepaald soort witte bloedcellen, de lymfocyten. Die zijn onrijp en functioneren niet. Met een beenmergpunctie kan de diagnose definitief gesteld worden. Daarbij wordt met een naald wat beenmerg opgezogen, meestal uit het bekken. Bij microscopisch onderzoek ziet men daarin grote aantallen afwijkende en onrijpe lymfocyten.
Vervolgens begint de behandeling. Doel daarvan is alle leukemiecellen te doden, zodat de normale beenmergcellen weer kunnen uitgroeien. Dit doel tracht men te bereiken met chemokuren (zie kanker, algemeen). In het begin wordt een zware kuur gegeven. Daarna volgen nog een aantal lichtere onderhoudskuren. In totaal duurt de behandeling 2 tot 3 jaar. Omdat ook gezonde bloedcellen worden beschadigd door de chemokuur is het soms nodig tussendoor transfusies te geven met rode bloedcellen of bloedplaatjes. Omdat leukemiecellen in de hersenen kunnen voorkomen vindt vaak uit voorzorg ook bestraling van de schedel plaats.
In de meeste gevallen (80%) kan men de ziekte op deze manier terugdringen. Dat noemen we een remissie. In een aantal gevallen steekt de ziekte toch weer de kop op. Dan spreken we van een recidief. Vaak kan een recidief opnieuw met chemokuren behandeld worden, maar niet altijd. Als de behandeling niet lijkt aan te slaan staat nog een behandelmogelijkheid open: de beenmergtransplantatie. Daarbij worden met een zware chemokuur alle beenmergcellen gedood, ook de gezonde. Vervolgens worden beenmergcellen van een donor ingespoten. Deze groeien daarna uit tot een normaal functionerend beenmerg. Voorwaarde voor deze behandeling is dat men de beschikking heeft over een donor met een overeenkomende weefseltypering. Naaste familie komt daarvoor het meest in aanmerking. De behandeling is zwaar. In een zeker stadium is de eigen afweer tot een zeer laag niveau gedaald, waardoor de patientjes zeer vatbaar zijn voor infecties. Ze worden dan ook in "omgekeerde isolatie" verpleegd. Dat betekent dat ze worden afgeschermd van de buitenwereld, zodat ze niet met ziekteverwekkers in aanraking kunnen komen.
Uiteindelijk kan de helft van alle patientjes met deze behandelmethoden genezen worden.
terug naar boven
Gevolgen voor de omgeving.
Behalve voor het kind is de confrontatie met een ernstige ziekte als leukemie ook voor de ouders een hele opgaaf. Nadat de diagnose gesteld is volgt een lange periode van behandeling, die gepaard gaat met angst, onzekerheid en gevoelens van machteloosheid. Het gezinsleven raakt ontwricht, de gewone werkzaamheden kunnen in de verdrukking komen.
Hier goed mee om te gaan, en tegelijk zijn kind te kunnen blijven steunen valt niet mee. Gelukkig kunt u steun krijgen van maatschappelijk werkenden, verpleegsters en artsen van de afdeling waar uw kind behandeld wordt. Lotgenotencontacten betekenen voor veel ouders een grote steun. In perioden van intensieve behandeling kunt u dicht bij uw kind blijven (Ronald McDonald Huizen verschaffen hotelfaciliteiten bij alle academische ziekenhuizen).
De onzekerheid over de afloop blijft echter, tot lang nadat de behandeling is afgesloten.
terug naar boven