Op trefwoord
Op alfabet
Rughernia (hernia nuclei pulposi)
| Dit zoekresultaat behoort tot de meest voorkomende klachten bij de huisarts. Er zijn nog andere mogelijkheden. Neem bij twijfel contact op met uw huisarts. |
| Wat is het/wat houdt het in? |
| Hoe kom je er aan? |
| Wat u zelf kunt doen |
| Behandeling |
| Hoe gaat her verder. |
Symptomen
- uitstralende pijn in een van beide benen
- verkrampte houding
- houdingsafhankelijke pijn en neemt vaak toe met hoesten, niezen of persen
- er kan krachtsverlies ontstaan in het aangedane been, soms ook een doof gevoel of tintelingen
Bij een rughernia is er sprake van een uitstulping van de kern van een tussenwervelschijf (= hernia nuclei pulposi). Deze uitstulping drukt op een zenuw en veroorzaakt daardoor een naar
terug naar boven
Hoe kom je er aan?
Voor een goed begrip is een korte schematische beschrijving van de opbouw van de rug noodzakelijk. De wervelkolom bestaat uit 24 wervels. U kunt deze wervels beschouwen als op elkaar gestapelde blokjes. Om deze blokjes soepel ten opzichte van elkaar te laten bewegen bevindt zich tussen elke twee wervels een veerkrachtige tussenwervelschijf. Zo'n schijf bestaat uit een elastische kern omgeven door een vezelachtige ring. Bij een rughernia is deze ring wat ingescheurd en puilt de elastische kern van de tussenwervelschijf door de gescheurde ring naar buiten. Daarbij drukt de uitstulping op een zenuw die van het ruggemerg naar het been loopt. Als gevolg van de druk op de zenuw functioneert deze niet meer naar behoren. Onze hersenen registreren dit niet goed functioneren van een zenuw die uit het been komt en interpreteren dat als pijn in het been, ook al is er met het been niets aan de hand. Prikkels uit het been kunnen niet doorgegeven worden aan de hersenen omdat de zenuw is afgedrukt en dat geeft een doof gevoel en tintelingen in bepaalde delen van het been. Omgekeerd kunnen signalen vanuit de hersenen het been ook niet bereiken waardoor spieren niet meer aangestuurd worden, en dat geeft krachtverlies.
terug naar boven
Wat u zelf kunt doen
Als een rughernia is vastgesteld vermijd dan bewegingen en houdingen die pijn oproepen. Als u op de rug ligt, trek de benen dan wat op, leg eventueel een kussen onder de knie
terug naar boven
Behandeling
U moet met spoed een arts te raadplegen als u problemen krijgt met de stoelgang of het plassen, en ook als u binnen korte tijd toenemende verlammingsverschijnselen krijgt in het been. In deze gevallen moet met spoed operatief worden ingegrepen.
Als u last hebt van uitstralende pijn in het been als boven beschreven, raadpleeg dan uw arts. Met lichamelijk onderzoek zal deze vaak kunnen vaststellen of sprake is van een hernia. Hij zal u pijnstillers voorschrijven en adviseren omtrent houding en beweging (zie boven). Hij zal u voor hulp en advies daarover verwijzen naar een bewegingstherapeut. Als na enkele weken de pijn wat afneemt kan het oefenprogramma geleidelijk worden uitgebreid.
Soms is verwijzing naar de neuroloog nodig; als de pijn erg hevig is, of als de pijn na enkele weken niet afneemt en geleidelijk verdwijnt. Verder, als de verlammingsverschijnselen verder toenemen. De neuroloog kan naast zijn neurologisch onderzoek ook aanvullend onderzoek laten verrichten. Met de CT-scan en de MRI-scan zijn het wervelkanaal en een eventueel uitpuilende tussenwervelschijf goed zichtbaar te maken.
Als de neuroloog een operatie noodzakelijk acht zal hij u verwijzen naar de neurochirurg. Bij de operatie wordt de uitpuilende kern van de tussenwervelschijf verwijderd. Na de operatie is de pijn in het been verdwenen, maar de pijn in de rug kan blijven bestaan. Soms kan, in de maanden na de operatie, de pijn in het been weer terugkomen. Meestal is dan de oorzaak dat na de operatie ontstaan littekenweefsel op de zenuw drukt. Dit is moeilijk te behandelen. Deze mogelijke gevolgen zijn de redenen waarom men terughoudend is met het opereren van rughernia's.
terug naar boven
Hoe gaat her verder.
Het beloop van een rughernia wisselt sterk, zoals uit het voorafgaande blijkt. In het merendeel van de gevallen is het een aandoening die in enkele maanden spontaan geneest, zonder restverschijnselen, of soms met het achterblijven van een doof plekje of een gering krachtsverlies. Bij een minderheid is operatief ingrijpen nodig. Een kleine minderheid houdt langdurig last.
terug naar boven